Pasen: feest van het licht

Het is bijna Pasen. Ik kijk er naar uit. Het waren drukke hectische weken. Er speelt zo ontzettend veel in het kader van Samen Opleiden & Professionaliseren. Ik ben de laatste tijd veel op landelijke bijeenkomsten en overleggen geweest en ik zie heel veel mooie initiatieven groeien (bijvoorbeeld interprofessioneel samenwerken, peer reviews tussen partnerschappen in het kader van kwaliteitsontwikkeling en driehoeksgesprekken om tot meer afstemming te komen). Tegelijkertijd zie ik ook de zorgen toenemen. Hoe zorgen we bijvoorbeeld dat in 2030 alle studenten binnen een partnerschap worden opgeleid en hoe zorgen we dat we nog beter gaan samenwerken, over de grenzen van ons eigen partnerschap heen (onderwijsregio’s)? Dit alles heeft ook zijn weerslag op mentoren, schoolopleiders en instituutsopleiders. We krijgen het steeds drukker -ook binnen ons eigen POO.  De uitdagingen van het lerarentekort leiden soms tot hechter samenwerken en soms juist tot bewaken van eigen grenzen en meer wij- zij denken. Ik merk ook dat mijn gedachten als grote liefhebber van samen opleiden dan alle kanten opgaan.

Op zulke momenten zoek ik vaak de rust op en die vind ik geregeld in symbolen. Pasen is een feest vol symboliek en ik vroeg me af wat Pasen voor ons partnerschap zou kunnen betekenen? Pasen is het belangrijkste christelijke feest, waarbij gevierd wordt dat Jezus uit de dood is opgestaan. Spiritueel gezien is Pasen het feest van het licht, van het nieuwe leven waar ruimte ontstaat om iets nieuws te laten groeien. Het is niet voor niks dat we eieren verstoppen als symbool van de vruchtbaarheid. Pasen brengt je in verbinding met de kern, waar het werkelijk om gaat voor elk individu maar zeker ook voor het geheel. Als we die connectie kunnen maken, ontstaat er ruimte en creativiteit!

Wat als we daar als partnerschap eens nadrukkelijk bij stil zouden staan? Wat als eenieder van ons betrokken bij POO daar eens nadrukkelijk bij stil zou staan? Wat zou ieder van ons in onze eigen praktijk van Samen Opleiden willen laten groeien en de ruimte willen geven? Hoe kunnen we dat wat in de kern aanwezig is laten groeien? Wat is de moeite waard om de zon op te laten schijnen? Ik ben heel benieuwd welke kwaliteiten en veelkleurigheid dan in het licht komen te staan, welke kwaliteiten van anderen en onszelf we dan gaan zien en gaan benutten… en vooral wat we dan in (co-)creatie maken.

Pasen biedt ruimte om iets nieuws te beginnen of iets opnieuw te doen… Als we nu eens allemaal iets kleins maken en dat met elkaar delen: met je collega, met je student, je mentor, met de BOC, je SOL, IO. Dan maken we samen iets groot nieuws, als zijnde een helder groot paasvuur.

Hoe mooi zou dat zijn?

Zalig Pasen!

Miranda